برادران نیکولوف در تیم ملی بلغارستان فقط ستاره نیستند، آن‌ها حامل یک داستان‌اند؛ روایتی از تعهد، پشتکار و عشق خانوادگی به ورزش. حالا یک فینال مانده تا این داستان به زیباترین شکل ممکن تمام شود.گاهی ورزش فقط درباره برد و باخت نیست؛ گاهی یک لحظه، یک پیروزی، تحقق آرزویی است که سال‌ها در دل یک خانواده جا خوش کرده است. و حالا این داستان، داستان برادران نیکولوف در تیم ملی بلغارستان است که سرانجام آرزوی پدرشان را زنده کردند.

در دیداری حساس از مرحله نیمه‌نهایی مسابقات قهرمانی والیبال جهان، تیم ملی بلغارستان با عملکردی قدرتمند، ۳ بر ۱ جمهوری چک را شکست داد و برای اولین‌بار بعد از ۵۵ سال به فینال رسید.مرد اول میدان؟ بدون شک الکساندر نیکولوف بود. این ستاره جوان با ثبت ۲۵ امتیاز، نه‌تنها تیمش را به فینال رساند، بلکه بار دیگر نشان داد که در لحظات سرنوشت‌ساز می‌درخشد.

برادران نیکولوف عامل حضور بلغارستان در فینال هستند.

بعد از پایان بازی، الکساندر که هنوز از هیجان برد به خودش نیامده بود، گفت:«نمی‌تونم باور کنم! از همه ممنونم. خیلی خوشحالم! ما برای طلا می‌ریم. بعد از بازی سخت با آمریکا باید تمرکز می‌موند و امروز همین کارو کردیم.»کلماتی ساده اما پر از احساس، که نشان از عمق تعهد این بازیکن جوان به پیراهن تیم ملی دارد.

جذاب‌ترین بخش این داستان، بُعد احساسی آن است. پدر الکساندر و سیمون نیکولوف یعنی ولادیمیر نیکولوف، سال‌ها برای تیم ملی بلغارستان بازی کرد؛ اما هرگز به فینال جهانی نرسید.حالا پسرانش، با همان پیراهن، روی همان میدان، کاری را کردند که پدر فقط آرزویش را داشت.

الکساندر و سیمون نیکولوف فردا در فینال بزرگ جهان خواهند ایستاد. نه فقط برای کشورشان، بلکه برای تمام آن سال‌هایی که پدرشان جنگید، باور کرد، اما هرگز به این نقطه نرسید.جان‌لورنزو بلنزینی، سرمربی باتجربه بلغارها، موفق شده با تلفیقی از بازیکنان جوان و با انگیزه، تیمی بسازد که حالا یک‌قدمی قهرمانی جهان ایستاده. و چه کسی می‌داند؟ شاید این فینال، پایان یک رؤیا و آغاز افسانه‌ای تازه باشد.